consultans
Latin
Etymology
Present participle of cōnsultō.
Participle
cōnsultāns (genitive cōnsultantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | cōnsultāns | cōnsultantēs | cōnsultantia | ||
| genitive | cōnsultantis | cōnsultantium | |||
| dative | cōnsultantī | cōnsultantibus | |||
| accusative | cōnsultantem | cōnsultāns | cōnsultantēs cōnsultantīs |
cōnsultantia | |
| ablative | cōnsultante cōnsultantī1 |
cōnsultantibus | |||
| vocative | cōnsultāns | cōnsultantēs | cōnsultantia | ||
1When used purely as an adjective.