contemeratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of contemerō
Participle
contemerātus (feminine contemerāta, neuter contemerātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | contemerātus | contemerāta | contemerātum | contemerātī | contemerātae | contemerāta | |
| genitive | contemerātī | contemerātae | contemerātī | contemerātōrum | contemerātārum | contemerātōrum | |
| dative | contemerātō | contemerātae | contemerātō | contemerātīs | |||
| accusative | contemerātum | contemerātam | contemerātum | contemerātōs | contemerātās | contemerāta | |
| ablative | contemerātō | contemerātā | contemerātō | contemerātīs | |||
| vocative | contemerāte | contemerāta | contemerātum | contemerātī | contemerātae | contemerāta | |