contemplabilis
Latin
Etymology
From contemplor (“observe, note”) + -bilis (“-able”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔn.tɛmˈpɫaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kon̪.t̪emˈplaː.bi.lis]
Adjective
contemplābilis (neuter contemplābile, adverb contemplābiliter); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | contemplābilis | contemplābile | contemplābilēs | contemplābilia | |
genitive | contemplābilis | contemplābilium | |||
dative | contemplābilī | contemplābilibus | |||
accusative | contemplābilem | contemplābile | contemplābilēs contemplābilīs |
contemplābilia | |
ablative | contemplābilī | contemplābilibus | |||
vocative | contemplābilis | contemplābile | contemplābilēs | contemplābilia |
References
- “contemplabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- contemplabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.