conterminus

Latin

Etymology

con- +‎ terminus (boundary)

Pronunciation

Adjective

conterminus (feminine contermina, neuter conterminum); first/second-declension adjective

  1. adjoining, neighboring, having a common border

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative conterminus contermina conterminum conterminī conterminae contermina
genitive conterminī conterminae conterminī conterminōrum conterminārum conterminōrum
dative conterminō conterminae conterminō conterminīs
accusative conterminum conterminam conterminum conterminōs conterminās contermina
ablative conterminō conterminā conterminō conterminīs
vocative contermine contermina conterminum conterminī conterminae contermina

Derived terms

Descendants

  • Italian: contermine

Noun

conterminus m (genitive conterminī); second declension

  1. a neighbour

Declension

Second-declension noun.

singular plural
nominative conterminus conterminī
genitive conterminī conterminōrum
dative conterminō conterminīs
accusative conterminum conterminōs
ablative conterminō conterminīs
vocative contermine conterminī

References

  • conterminus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • conterminus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers