conterritus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of conterreō.

Participle

conterritus (feminine conterrita, neuter conterritum); first/second-declension participle

  1. terrified (greatly frightened)

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative conterritus conterrita conterritum conterritī conterritae conterrita
genitive conterritī conterritae conterritī conterritōrum conterritārum conterritōrum
dative conterritō conterritae conterritō conterritīs
accusative conterritum conterritam conterritum conterritōs conterritās conterrita
ablative conterritō conterritā conterritō conterritīs
vocative conterrite conterrita conterritum conterritī conterritae conterrita

References

  • conterritus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • conterritus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • conterritus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.