contiguus
Latin
Etymology
contig- (perfective active stem of contingō) + -uus
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔnˈtɪ.ɡu.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kon̪ˈt̪iː.ɡu.us]
Adjective
contiguus (feminine contigua, neuter contiguum); first/second-declension adjective
- bordering on, neighboring, contiguous
- Synonyms: vīcīnus, propinquus, fīnitimus, proximus
- Antonyms: longinquus, remōtus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | contiguus | contigua | contiguum | contiguī | contiguae | contigua | |
| genitive | contiguī | contiguae | contiguī | contiguōrum | contiguārum | contiguōrum | |
| dative | contiguō | contiguae | contiguō | contiguīs | |||
| accusative | contiguum | contiguam | contiguum | contiguōs | contiguās | contigua | |
| ablative | contiguō | contiguā | contiguō | contiguīs | |||
| vocative | contigue | contigua | contiguum | contiguī | contiguae | contigua | |
Derived terms
- contiguitās (Late Latin)
Descendants
- Catalan: contigu
- English: contiguous
- French: contigu
- Italian: contiguo
- Portuguese: contíguo
- Romanian: contiguu
- Spanish: contiguo
References
- “contiguus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “contiguus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- contiguus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.