contionandus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of cōntiōnor.
Participle
cōntiōnandus (feminine cōntiōnanda, neuter cōntiōnandum); first/second-declension participle
- which is to be convened
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cōntiōnandus | cōntiōnanda | cōntiōnandum | cōntiōnandī | cōntiōnandae | cōntiōnanda | |
| genitive | cōntiōnandī | cōntiōnandae | cōntiōnandī | cōntiōnandōrum | cōntiōnandārum | cōntiōnandōrum | |
| dative | cōntiōnandō | cōntiōnandae | cōntiōnandō | cōntiōnandīs | |||
| accusative | cōntiōnandum | cōntiōnandam | cōntiōnandum | cōntiōnandōs | cōntiōnandās | cōntiōnanda | |
| ablative | cōntiōnandō | cōntiōnandā | cōntiōnandō | cōntiōnandīs | |||
| vocative | cōntiōnande | cōntiōnanda | cōntiōnandum | cōntiōnandī | cōntiōnandae | cōntiōnanda | |