contortus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of contorqueō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔnˈtɔr.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kon̪ˈt̪ɔr.t̪us]
Participle
contortus (feminine contorta, neuter contortum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | contortus | contorta | contortum | contortī | contortae | contorta | |
genitive | contortī | contortae | contortī | contortōrum | contortārum | contortōrum | |
dative | contortō | contortae | contortō | contortīs | |||
accusative | contortum | contortam | contortum | contortōs | contortās | contorta | |
ablative | contortō | contortā | contortō | contortīs | |||
vocative | contorte | contorta | contortum | contortī | contortae | contorta |
Adjective
contortus (feminine contorta, neuter contortum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | contortus | contorta | contortum | contortī | contortae | contorta | |
genitive | contortī | contortae | contortī | contortōrum | contortārum | contortōrum | |
dative | contortō | contortae | contortō | contortīs | |||
accusative | contortum | contortam | contortum | contortōs | contortās | contorta | |
ablative | contortō | contortā | contortō | contortīs | |||
vocative | contorte | contorta | contortum | contortī | contortae | contorta |
Descendants
References
- “contortus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “contortus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- contortus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.