contortus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of contorqueō.

Pronunciation

Participle

contortus (feminine contorta, neuter contortum); first/second-declension participle

  1. contorted
  2. intricate, involved
  3. brandished

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative contortus contorta contortum contortī contortae contorta
genitive contortī contortae contortī contortōrum contortārum contortōrum
dative contortō contortae contortō contortīs
accusative contortum contortam contortum contortōs contortās contorta
ablative contortō contortā contortō contortīs
vocative contorte contorta contortum contortī contortae contorta

Adjective

contortus (feminine contorta, neuter contortum); first/second-declension adjective

  1. brandished
  2. contorted

Declension

First/second-declension adjective.

Descendants

  • Catalan: contort
  • English: contort
  • Italian: contorto

References

  • contortus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • contortus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • contortus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.