contradictiuncula
Latin
Etymology
From contrādictiō (“contradiction”) + -cula (diminutive suffix), from contrādīcō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔn.traː.dɪk.tiˈʊŋ.kʊ.ɫa]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kon̪.t̪ra.d̪ik.t̪͡s̪iˈuŋ.ku.la]
Noun
contrādictiuncula f (genitive contrādictiunculae); first declension
- (rare) diminutive of contrādictiō: a slight contradiction
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | contrādictiuncula | contrādictiunculae |
| genitive | contrādictiunculae | contrādictiunculārum |
| dative | contrādictiunculae | contrādictiunculīs |
| accusative | contrādictiunculam | contrādictiunculās |
| ablative | contrādictiunculā | contrādictiunculīs |
| vocative | contrādictiuncula | contrādictiunculae |
References
- contradictiuncula in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.