contraveniens
Latin
Etymology
Present active participle of contrāveniō (“arrive”).
Participle
contrāveniēns (genitive contrāvenientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | contrāveniēns | contrāvenientēs | contrāvenientia | ||
| genitive | contrāvenientis | contrāvenientium | |||
| dative | contrāvenientī | contrāvenientibus | |||
| accusative | contrāvenientem | contrāveniēns | contrāvenientēs contrāvenientīs |
contrāvenientia | |
| ablative | contrāveniente contrāvenientī1 |
contrāvenientibus | |||
| vocative | contrāveniēns | contrāvenientēs | contrāvenientia | ||
1When used purely as an adjective.