contristans
Latin
Etymology
Present participle of contrīstō.
Participle
contrīstāns (genitive contrīstantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | contrīstāns | contrīstantēs | contrīstantia | ||
| genitive | contrīstantis | contrīstantium | |||
| dative | contrīstantī | contrīstantibus | |||
| accusative | contrīstantem | contrīstāns | contrīstantēs contrīstantīs |
contrīstantia | |
| ablative | contrīstante contrīstantī1 |
contrīstantibus | |||
| vocative | contrīstāns | contrīstantēs | contrīstantia | ||
1When used purely as an adjective.