conturbans
Latin
Etymology
Present participle of conturbō
Participle
conturbāns (genitive conturbantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | conturbāns | conturbantēs | conturbantia | ||
| genitive | conturbantis | conturbantium | |||
| dative | conturbantī | conturbantibus | |||
| accusative | conturbantem | conturbāns | conturbantēs conturbantīs |
conturbantia | |
| ablative | conturbante conturbantī1 |
conturbantibus | |||
| vocative | conturbāns | conturbantēs | conturbantia | ||
1When used purely as an adjective.