conviciatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of convīcior
Participle
convīciātus (feminine convīciāta, neuter convīciātum); first/second-declension participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | convīciātus | convīciāta | convīciātum | convīciātī | convīciātae | convīciāta | |
| genitive | convīciātī | convīciātae | convīciātī | convīciātōrum | convīciātārum | convīciātōrum | |
| dative | convīciātō | convīciātae | convīciātō | convīciātīs | |||
| accusative | convīciātum | convīciātam | convīciātum | convīciātōs | convīciātās | convīciāta | |
| ablative | convīciātō | convīciātā | convīciātō | convīciātīs | |||
| vocative | convīciāte | convīciāta | convīciātum | convīciātī | convīciātae | convīciāta | |