conviciatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of convīcior

Participle

convīciātus (feminine convīciāta, neuter convīciātum); first/second-declension participle

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative convīciātus convīciāta convīciātum convīciātī convīciātae convīciāta
genitive convīciātī convīciātae convīciātī convīciātōrum convīciātārum convīciātōrum
dative convīciātō convīciātae convīciātō convīciātīs
accusative convīciātum convīciātam convīciātum convīciātōs convīciātās convīciāta
ablative convīciātō convīciātā convīciātō convīciātīs
vocative convīciāte convīciāta convīciātum convīciātī convīciātae convīciāta