convivi
See also: conviví
Friulian
Pronunciation
Etymology 1
Noun
convivi m (plural convivis)
Etymology 2
From Latin convīvere (“to live with”), from con- + vīvō (“to live”).
Verb
convivi
Conjugation
This is a regular -i verb.
Conjugation of convivi (third conjugation)
| infinitive | convivi | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| gerund | convivint | ||||||
| past participle | singular | plural | |||||
| masculine | convivût | convivûts | |||||
| feminine | convivûde | convivûdis | |||||
| person | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| indicative | jo | tu | lui/jê | nô | vô | lôr | |
| present | o conviv | tu convivis | al/e conviv | o convivìn | o convivês | a convivin | |
| imperfect | o convivevi | tu convivevis | al/e conviveve | o convivevin | o convivevis | a convivevin | |
| simple past | o convivei | tu conviveris | al/e convivè | o conviverin | o conviveris | a conviverin | |
| future | o convivarai | tu convivarâs | al/e convivarà | o convivarìn | o convivarês | a convivaran | |
| conditional | o convivarès | tu convivaressis | al/e convivarès | o convivaressin | o convivaressis | a convivaressin | |
| subjunctive | jo | tu | lui/jê | nô | vô | lôr | |
| present | o convivi | tu convivis | al/e convivi | o convivìn | o convivês | a convivin | |
| imperfect | o convivès | tu convivessis | al/e convivès | o convivessin | o convivessis | a convivessin | |
| imperative | – | tu | – | nô | vô | – | |
| – | conviv | – | convivìn | convivêt | – | ||
Galician
Verb
convivi
- (reintegrationist norm) inflection of convivir:
- first-person singular preterite indicative
- second-person plural imperative
Italian
Noun
convivi m
- plural of convivio
Verb
convivi
- inflection of convivere:
- second-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Latin
Verb
convīvī
- present passive infinitive of convīvō
Portuguese
Verb
convivi
- first-person singular preterite indicative of conviver