convocatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of convocō.
Participle
convocātus (feminine convocāta, neuter convocātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | convocātus | convocāta | convocātum | convocātī | convocātae | convocāta | |
| genitive | convocātī | convocātae | convocātī | convocātōrum | convocātārum | convocātōrum | |
| dative | convocātō | convocātae | convocātō | convocātīs | |||
| accusative | convocātum | convocātam | convocātum | convocātōs | convocātās | convocāta | |
| ablative | convocātō | convocātā | convocātō | convocātīs | |||
| vocative | convocāte | convocāta | convocātum | convocātī | convocātae | convocāta | |