copulans
Latin
Etymology
Present participle of cōpulō.
Participle
cōpulāns (genitive cōpulantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | cōpulāns | cōpulantēs | cōpulantia | ||
| genitive | cōpulantis | cōpulantium | |||
| dative | cōpulantī | cōpulantibus | |||
| accusative | cōpulantem | cōpulāns | cōpulantēs cōpulantīs |
cōpulantia | |
| ablative | cōpulante cōpulantī1 |
cōpulantibus | |||
| vocative | cōpulāns | cōpulantēs | cōpulantia | ||
1When used purely as an adjective.