copulatio

Latin

Etymology

From cōpulō +‎ -tiō.

Pronunciation

Noun

cōpulātiō f (genitive cōpulātiōnis); third declension

  1. coupling, joining, connecting, uniting

Declension

Third-declension noun.

singular plural
nominative cōpulātiō cōpulātiōnēs
genitive cōpulātiōnis cōpulātiōnum
dative cōpulātiōnī cōpulātiōnibus
accusative cōpulātiōnem cōpulātiōnēs
ablative cōpulātiōne cōpulātiōnibus
vocative cōpulātiō cōpulātiōnēs

Descendants

  • Czech: copulace
  • English: copulation
  • French: copulation
  • Italian: copulazione
  • Portuguese: copulação
  • Romanian: copulație
  • Russian: копуля́ция (kopuljácija)
  • Spanish: copulación

References

  • copulatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • copulatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • copulatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.