copulatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of cōpulō.
Participle
cōpulātus (feminine cōpulāta, neuter cōpulātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cōpulātus | cōpulāta | cōpulātum | cōpulātī | cōpulātae | cōpulāta | |
| genitive | cōpulātī | cōpulātae | cōpulātī | cōpulātōrum | cōpulātārum | cōpulātōrum | |
| dative | cōpulātō | cōpulātae | cōpulātō | cōpulātīs | |||
| accusative | cōpulātum | cōpulātam | cōpulātum | cōpulātōs | cōpulātās | cōpulāta | |
| ablative | cōpulātō | cōpulātā | cōpulātō | cōpulātīs | |||
| vocative | cōpulāte | cōpulāta | cōpulātum | cōpulātī | cōpulātae | cōpulāta | |
References
- “copulatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “copulatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "copulatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- copulatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- copulatus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016