cornupetus

Latin

Etymology

From cornupeta, with replacement of ending with -us; alternatively, from cornū (horn, antler) +‎ petō (to attack, assault, thrust at) +‎ -us (adjectival suffix).

Pronunciation

Adjective

cornupetus (feminine cornupeta, neuter cornupetum); first/second-declension adjective

  1. alternative form of cornupeta
    • Abedoc, Canones Hibernenses INCIPIUNT CANONES ADOMNANI., VII.:
      In lege enim animal cornupetum, si hominem occiderit, illicitum est.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 704 CE, Adamnanus Hiiensis, Canones I:
      In lege enim animal cornupetum, si hominem occiderit, inlicitum est.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 1649, Jacob Möller, Discursus Duo Philologico-Juridici, Prior de Cornutis, Posterior de Hermaphroditis, Eorumque Jure, Uterque Ex Jure Divino, Canonico, Civili..., 2nd edition, page 4:
      Mos enim fuit apud Romanos, cornupetorum boum cornua foeno circumligare, ut obviam prodeuntes cavendum sibi admonerentur.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 1733, Acta Sanctorum, Mensis Augustus Vita S. Waltheni Abbatis:[1][2]
      deinde tauri cornupeti mugientis, formas induit.
      • 1831 translation by George Finch
        and lastly of a roaring long-horned bull.

Inflection

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative cornupetus cornupeta cornupetum cornupetī cornupetae cornupeta
genitive cornupetī cornupetae cornupetī cornupetōrum cornupetārum cornupetōrum
dative cornupetō cornupetae cornupetō cornupetīs
accusative cornupetum cornupetam cornupetum cornupetōs cornupetās cornupeta
ablative cornupetō cornupetā cornupetō cornupetīs
vocative cornupete cornupeta cornupetum cornupetī cornupetae cornupeta

References

  1. ^ Acta Sanctorum. Augusti. Tomus Primus., 1733, page 264
  2. ^ George Finch (1831) A Sketch of the Romish Controversy, page 415