cornupetus
Latin
Etymology
From cornupeta, with replacement of ending with -us; alternatively, from cornū (“horn, antler”) + petō (“to attack, assault, thrust at”) + -us (adjectival suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔrˈnʊ.pɛ.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [korˈnuː.pe.t̪us]
Adjective
cornupetus (feminine cornupeta, neuter cornupetum); first/second-declension adjective
- alternative form of cornupeta
- Abedoc, Canones Hibernenses INCIPIUNT CANONES ADOMNANI., VII.:
- In lege enim animal cornupetum, si hominem occiderit, illicitum est.
- (please add an English translation of this quotation)
- In lege enim animal cornupetum, si hominem occiderit, illicitum est.
- 704 CE, Adamnanus Hiiensis, Canones I:
- In lege enim animal cornupetum, si hominem occiderit, inlicitum est.
- (please add an English translation of this quotation)
- In lege enim animal cornupetum, si hominem occiderit, inlicitum est.
- 1649, Jacob Möller, Discursus Duo Philologico-Juridici, Prior de Cornutis, Posterior de Hermaphroditis, Eorumque Jure, Uterque Ex Jure Divino, Canonico, Civili..., 2nd edition, page 4:
- Mos enim fuit apud Romanos, cornupetorum boum cornua foeno circumligare, ut obviam prodeuntes cavendum sibi admonerentur.
- (please add an English translation of this quotation)
Inflection
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cornupetus | cornupeta | cornupetum | cornupetī | cornupetae | cornupeta | |
| genitive | cornupetī | cornupetae | cornupetī | cornupetōrum | cornupetārum | cornupetōrum | |
| dative | cornupetō | cornupetae | cornupetō | cornupetīs | |||
| accusative | cornupetum | cornupetam | cornupetum | cornupetōs | cornupetās | cornupeta | |
| ablative | cornupetō | cornupetā | cornupetō | cornupetīs | |||
| vocative | cornupete | cornupeta | cornupetum | cornupetī | cornupetae | cornupeta | |