corrogatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of corrogō.
Participle
corrogātus (feminine corrogāta, neuter corrogātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | corrogātus | corrogāta | corrogātum | corrogātī | corrogātae | corrogāta | |
| genitive | corrogātī | corrogātae | corrogātī | corrogātōrum | corrogātārum | corrogātōrum | |
| dative | corrogātō | corrogātae | corrogātō | corrogātīs | |||
| accusative | corrogātum | corrogātam | corrogātum | corrogātōs | corrogātās | corrogāta | |
| ablative | corrogātō | corrogātā | corrogātō | corrogātīs | |||
| vocative | corrogāte | corrogāta | corrogātum | corrogātī | corrogātae | corrogāta | |