coruscans
Latin
Etymology
Present participle of coruscō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔˈrʊs.kãːs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [koˈrus.kans]
Participle
coruscāns (genitive coruscantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | coruscāns | coruscantēs | coruscantia | ||
| genitive | coruscantis | coruscantium | |||
| dative | coruscantī | coruscantibus | |||
| accusative | coruscantem | coruscāns | coruscantēs coruscantīs |
coruscantia | |
| ablative | coruscante coruscantī1 |
coruscantibus | |||
| vocative | coruscāns | coruscantēs | coruscantia | ||
1When used purely as an adjective.