costatus
Latin
Etymology
From costa (“rib, side”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔsˈtaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kosˈt̪aː.t̪us]
Adjective
costātus (feminine costāta, neuter costātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | costātus | costāta | costātum | costātī | costātae | costāta | |
| genitive | costātī | costātae | costātī | costātōrum | costātārum | costātōrum | |
| dative | costātō | costātae | costātō | costātīs | |||
| accusative | costātum | costātam | costātum | costātōs | costātās | costāta | |
| ablative | costātō | costātā | costātō | costātīs | |||
| vocative | costāte | costāta | costātum | costātī | costātae | costāta | |
Related terms
Descendants
References
- “costatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "costatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- costatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.