couveitier
Norman
Etymology
From Old French covoitier.
Verb
couveitier
- (transitive) to desire
Conjugation
Conjugation of the verb couveitier in Norman
| infinitive | couveitier | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| gerund | couveitant | ||||||
| auxiliary | aveir1 | ||||||
| past participle | masculine | feminine | |||||
| singular | couveitié | couveitie | |||||
| plural | couveitiés | couveities | |||||
| singular | plural | ||||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | jeo (j') | tu (t') | il, elle, on |
nos | vos | il, elles | |
| present | couveite | couveites | couveite | couveitoms | couveitiez | couveitent | |
| imperfect | couveiteis couveitos2 |
couveiteis couveitos2 |
couveiteit couveitot2 |
couveitioms | couveitiez | couveiteient couveitoent2 | |
| preterite | couveitai | couveitas | couveita | couveitâmes | couveitâtes | couveitèrent | |
| future | couveiterai | couveiteras | couveitera | couveiteroms | couveiterez | couveiteront | |
| conditional | couveitereis | couveitereis | couveitereit | couveiterioms | couveiteriez | couveitereient | |
| subjunctive | que jeo (j') | que tu (t') | qu'il, qu'elle, qu'on |
que nos | que vos | qu'il, qu'elles | |
| present | couveite | couveites | couveite | couveitioms | couveitiez | couveitent | |
| imperfect | couveitasse | couveitasses | couveitât couveitasse |
couveitassioms | couveitassiez | couveitassent | |
| imperative | — | tu | — | nos | vos | — | |
| couveite | couveitoms | couveitiez | |||||
| 1Used with past participles. 2Archaic or literary forms. | |||||||