crematus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of cremō.
Participle
cremātus (feminine cremāta, neuter cremātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cremātus | cremāta | cremātum | cremātī | cremātae | cremāta | |
| genitive | cremātī | cremātae | cremātī | cremātōrum | cremātārum | cremātōrum | |
| dative | cremātō | cremātae | cremātō | cremātīs | |||
| accusative | cremātum | cremātam | cremātum | cremātōs | cremātās | cremāta | |
| ablative | cremātō | cremātā | cremātō | cremātīs | |||
| vocative | cremāte | cremāta | cremātum | cremātī | cremātae | cremāta | |
References
- "crematus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)