crepitans
Latin
Etymology
Present participle of crepitō.
Participle
crepitāns (genitive crepitantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | crepitāns | crepitantēs | crepitantia | ||
| genitive | crepitantis | crepitantium | |||
| dative | crepitantī | crepitantibus | |||
| accusative | crepitantem | crepitāns | crepitantēs crepitantīs |
crepitantia | |
| ablative | crepitante crepitantī1 |
crepitantibus | |||
| vocative | crepitāns | crepitantēs | crepitantia | ||
1When used purely as an adjective.