criminandus
Latin
Etymology
Future passive participle of crīminō.
Participle
crīminandus (feminine crīminanda, neuter crīminandum); first/second-declension participle
- which is to be accused
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | crīminandus | crīminanda | crīminandum | crīminandī | crīminandae | crīminanda | |
| genitive | crīminandī | crīminandae | crīminandī | crīminandōrum | crīminandārum | crīminandōrum | |
| dative | crīminandō | crīminandae | crīminandō | crīminandīs | |||
| accusative | crīminandum | crīminandam | crīminandum | crīminandōs | crīminandās | crīminanda | |
| ablative | crīminandō | crīminandā | crīminandō | crīminandīs | |||
| vocative | crīminande | crīminanda | crīminandum | crīminandī | crīminandae | crīminanda | |