criminatio
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kriː.mɪˈnaː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kri.miˈnat̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
crīminātiō f (genitive crīminātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | crīminātiō | crīminātiōnēs |
| genitive | crīminātiōnis | crīminātiōnum |
| dative | crīminātiōnī | crīminātiōnibus |
| accusative | crīminātiōnem | crīminātiōnēs |
| ablative | crīminātiōne | crīminātiōnibus |
| vocative | crīminātiō | crīminātiōnēs |
Descendants
- Portuguese: criminação
- Spanish: criminación
References
- “criminatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “criminatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- criminatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.