crusculum
Latin
Etymology
From crūs (“leg, shank, shin”) + -culum (diminutive suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈkruːs.kʊ.ɫũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈkrus.ku.lum]
Noun
crūsculum n (genitive crūsculī); second declension
Inflection
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | crūsculum | crūscula |
| genitive | crūsculī | crūsculōrum |
| dative | crūsculō | crūsculīs |
| accusative | crūsculum | crūscula |
| ablative | crūsculō | crūsculīs |
| vocative | crūsculum | crūscula |
Descendants
- ⇒ English: procrusculum
References
- “crusculum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press