cuppedinarius
Latin
Etymology
cuppēdin-, stem of cuppēdō (“a delicacy”) + -ārius
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kʊp.peː.dɪˈnaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kup.pe.d̪iˈnaː.ri.us]
Noun
cuppēdinārius m (genitive cuppēdināriī or cuppēdinārī); second declension
- a maker of delicacies, confectioner
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | cuppēdinārius | cuppēdināriī |
| genitive | cuppēdināriī cuppēdinārī1 |
cuppēdināriōrum |
| dative | cuppēdināriō | cuppēdināriīs |
| accusative | cuppēdinārium | cuppēdināriōs |
| ablative | cuppēdināriō | cuppēdināriīs |
| vocative | cuppēdinārie | cuppēdināriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- “cuppedinarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “cuppedinarius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers