curatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of cūrō.

Participle

cūrātus (feminine cūrāta, neuter cūrātum); first/second-declension participle

  1. arranged (taken care of)
  2. healed, cured

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative cūrātus cūrāta cūrātum cūrātī cūrātae cūrāta
genitive cūrātī cūrātae cūrātī cūrātōrum cūrātārum cūrātōrum
dative cūrātō cūrātae cūrātō cūrātīs
accusative cūrātum cūrātam cūrātum cūrātōs cūrātās cūrāta
ablative cūrātō cūrātā cūrātō cūrātīs
vocative cūrāte cūrāta cūrātum cūrātī cūrātae cūrāta

Derived terms

Descendants

  • Aromanian: curat
  • Catalan: curat
  • English: curate
  • Franco-Provençal: curá
  • French: curé
  • Friulian: curât
  • Italian: curato
  • Piedmontese: curà
  • Portuguese: curado, curato
  • Romanian: curat
  • Spanish: curado, curato

References

  • curatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • "curatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • curatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • curatus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016