curtiventris
Latin
Etymology
curtus (“short, incomplete, broken”) + ventris (“-bellied”, genitive noun)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kʊr.tɪˈwɛn.trɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kur.t̪iˈvɛn̪.t̪ris]
Adjective
curtiventris (neuter curtiventre); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | curtiventris | curtiventre | curtiventrēs | curtiventria | |
| genitive | curtiventris | curtiventrium | |||
| dative | curtiventrī | curtiventribus | |||
| accusative | curtiventrem | curtiventre | curtiventrēs curtiventrīs |
curtiventria | |
| ablative | curtiventrī | curtiventribus | |||
| vocative | curtiventris | curtiventre | curtiventrēs | curtiventria | |