cynicus
Dutch
Etymology
Borrowed from Latin cynicus, from Ancient Greek κυνικός (kunikós). [1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsi.ni.kʏs/
Audio: (file) - Hyphenation: cy‧ni‧cus
Noun
cynicus m (plural cynici)
- (philosophy) Cynic
- cynic, cynical person
Related terms
References
- ^ Philippa, Marlies, Debrabandere, Frans, Quak, Arend, Schoonheim, Tanneke, van der Sijs, Nicoline (2003–2009) Etymologisch woordenboek van het Nederlands (in Dutch), Amsterdam: Amsterdam University Press
Latin
Alternative forms
- Cynicus
Etymology
Borrowed from Ancient Greek κυνικός (kunikós)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈky.nɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈt͡ʃiː.ni.kus]
Adjective
cynicus (feminine cynica, neuter cynicum); first/second-declension adjective
- Cynic
- 1742, Ludovicus Holbergius, Nicolai Klimii iter subterraneum, pages 261-262:
- Hinc Cynicam vitam hic diu traduxi, donec in lingua tantum proficerem, ut cum incolis loqui, ac ignorantiae eorum succurrere possem.
- (please add an English translation of this quotation)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cynicus | cynica | cynicum | cynicī | cynicae | cynica | |
| genitive | cynicī | cynicae | cynicī | cynicōrum | cynicārum | cynicōrum | |
| dative | cynicō | cynicae | cynicō | cynicīs | |||
| accusative | cynicum | cynicam | cynicum | cynicōs | cynicās | cynica | |
| ablative | cynicō | cynicā | cynicō | cynicīs | |||
| vocative | cynice | cynica | cynicum | cynicī | cynicae | cynica | |
Further reading
- “cynicus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press