cynicus

Dutch

Etymology

Borrowed from Latin cynicus, from Ancient Greek κυνικός (kunikós). [1]

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈsi.ni.kʏs/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: cy‧ni‧cus

Noun

cynicus m (plural cynici)

  1. (philosophy) Cynic
  2. cynic, cynical person

References

  1. ^ Philippa, Marlies, Debrabandere, Frans, Quak, Arend, Schoonheim, Tanneke, van der Sijs, Nicoline (2003–2009) Etymologisch woordenboek van het Nederlands (in Dutch), Amsterdam: Amsterdam University Press

Latin

Alternative forms

  • Cynicus

Etymology

Borrowed from Ancient Greek κυνικός (kunikós)

Pronunciation

Adjective

cynicus (feminine cynica, neuter cynicum); first/second-declension adjective

  1. Cynic
    • 1742, Ludovicus Holbergius, Nicolai Klimii iter subterraneum, pages 261-262:
      Hinc Cynicam vitam hic diu traduxi, donec in lingua tantum proficerem, ut cum incolis loqui, ac ignorantiae eorum succurrere possem.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative cynicus cynica cynicum cynicī cynicae cynica
genitive cynicī cynicae cynicī cynicōrum cynicārum cynicōrum
dative cynicō cynicae cynicō cynicīs
accusative cynicum cynicam cynicum cynicōs cynicās cynica
ablative cynicō cynicā cynicō cynicīs
vocative cynice cynica cynicum cynicī cynicae cynica

Further reading