czasownik posiłkowy

Polish

Etymology

Literally, “auxiliary verb”.

Pronunciation

  • IPA(key): /t͡ʂaˈsɔv.ɲik pɔ.ɕiwˈkɔ.vɘ/
  • Audio:(file)
  • Syllabification: cza‧sow‧nik po‧sił‧ko‧wy

Noun

czasownik posiłkowy m inan

  1. (grammar) auxiliary verb (verb that accompanies the main verb in a clause in order to make distinctions in tense, mood, voice, or aspect)

Declension

Declension of czasownik posiłkowy
singular plural
nominative czasownik posiłkowy czasowniki posiłkowe
genitive czasownika posiłkowego czasowników posiłkowych
dative czasownikowi posiłkowemu czasownikom posiłkowym
accusative czasownik posiłkowy czasowniki posiłkowe
instrumental czasownikiem posiłkowym czasownikami posiłkowymi
locative czasowniku posiłkowym czasownikach posiłkowych
vocative czasowniku posiłkowy czasowniki posiłkowe

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.