däitlech

Luxembourgish

Etymology

From Middle High German diutlich; equivalent to deiten +‎ -lech.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈdæːɪ̯t.ləɕ]

Adjective

däitlech (masculine däitlechen, neuter däitlecht, comparative méi däitlech, superlative am däitlechsten)

  1. clear
  2. distinct

Declension

Declension of däitlech
singular plural
masculine feminine neuter
predicative hien ass si ass et ass si si(nn)
nominative /
accusative 		attributive and/or after determiner däitlechen däitlecht
independent without determiner däitleches däitlecher
dative after any declined word däitlechen däitlecher däitlechen däitlechen
as first declined word däitlechem däitlechem

See also

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.