díoth

Irish

Etymology 1

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

díoth m (genitive singular díotha, nominative plural díothanna)

  1. stinging sensation, twinge; thrill
Declension
Declension of díoth (third declension)
bare forms
singular plural
nominative díoth díothanna
vocative a dhíoth a dhíothanna
genitive díotha díothanna
dative díoth díothanna
forms with the definite article
singular plural
nominative an díoth na díothanna
genitive an díotha na ndíothanna
dative leis an díoth
don díoth 		leis na díothanna

Etymology 2

See díth.

Noun

díoth f pl

  1. genitive plural of díth (“loss; deprivation, destruction; want, lack; need, requirement”)

Etymology 3

See díothaigh.

Verb

díoth (present analytic díothann, future analytic díothfaidh, verbal noun díothadh, past participle díota)

  1. (transitive) alternative form of díothaigh (“destroy, eliminate; annihilate, exterminate”)
Conjugation
conjugation of díoth (first conjugation – A)
verbal noun díothadh
past participle díota
tense singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative
present díothaim díothann tú;
díothair† 		díothann sé, sí díothaimid díothann sibh díothann siad;
díothaid† 		a dhíothann; a dhíothas /
a ndíothann* 		díotar
past dhíoth mé; dhíothas dhíoth tú; dhíothais dhíoth sé, sí dhíothamar; dhíoth muid dhíoth sibh; dhíothabhair dhíoth siad; dhíothadar a dhíoth /
ar dhíoth* 		díothadh
past habitual dhíothainn / ndíothainn‡‡ dhíotá / ndíotᇇ dhíothadh sé, sí / ndíothadh sé, s퇇 dhíothaimis; dhíothadh muid / ndíothaimis‡‡; ndíothadh muid‡‡ dhíothadh sibh / ndíothadh sibh‡‡ dhíothaidís; dhíothadh siad / ndíothaidís‡‡; ndíothadh siad‡‡ a dhíothadh /
a ndíothadh* 		dhíotaí / ndíota퇇
future díothfaidh mé;
díothfad 		díothfaidh tú;
díothfair† 		díothfaidh sé, sí díothfaimid;
díothfaidh muid 		díothfaidh sibh díothfaidh siad;
díothfaid† 		a dhíothfaidh; a dhíothfas /
a ndíothfaidh* 		díothfar
conditional dhíothfainn / ndíothfainn‡‡ dhíothfá / ndíothfᇇ dhíothfadh sé, sí / ndíothfadh sé, s퇇 dhíothfaimis; dhíothfadh muid / ndíothfaimis‡‡; ndíothfadh muid‡‡ dhíothfadh sibh / ndíothfadh sibh‡‡ dhíothfaidís; dhíothfadh siad / ndíothfaidís‡‡; ndíothfadh siad‡‡ a dhíothfadh /
a ndíothfadh* 		dhíothfaí / ndíothfa퇇
subjunctive
present go ndíotha mé;
go ndíothad† 		go ndíotha tú;
go ndíothair† 		go ndíotha sé, sí go ndíothaimid;
go ndíotha muid 		go ndíotha sibh go ndíotha siad;
go ndíothaid† 		— go ndíotar
past dá ndíothainn dá ndíotá dá ndíothadh sé, sí dá ndíothaimis;
dá ndíothadh muid 		dá ndíothadh sibh dá ndíothaidís;
dá ndíothadh siad 		— dá ndíotaí
imperative
– díothaim díoth díothadh sé, sí díothaimis díothaigí;
díothaidh† 		díothaidís — díotar

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Mutation

Mutated forms of díoth
radical lenition eclipsis
díoth dhíoth ndíoth

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

  • Ó Dónaill, Niall (1977) “díoth”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
  • “twinge”, in New English-Irish Dictionary, Foras na Gaeilge, 2013–2025
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.