dönence
Turkish
Etymology
From dönmek (“to turn”).
Noun
dönence (definite accusative dönenceyi, plural dönenceler)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dönence | dönenceler |
| definite accusative | dönenceyi | dönenceleri |
| dative | dönenceye | dönencelere |
| locative | dönencede | dönencelerde |
| ablative | dönenceden | dönencelerden |
| genitive | dönencenin | dönencelerin |