dúin

See also: duin and dùin

Irish

Pronunciation

  • IPA(key): /d̪ˠuːnʲ/

Noun

dúin m

  1. inflection of dún (“fortress”):
    1. vocative/genitive singular
    2. nominative/dative plural

Verb

dúin (present analytic dúineann, future analytic dúinfidh, verbal noun dúnadh, past participle dúnta)

  1. Cois Fharraige form of dún (“to close, shut”)

Conjugation

conjugation of dúin (first conjugation – A)
verbal noun dúnadh
past participle dúnta
tense singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative
present dúinim dúineann tú;
dúinir† 		dúineann sé, sí dúinimid dúineann sibh dúineann siad;
dúinid† 		a dhúineann; a dhúineas /
a ndúineann* 		dúintear
past dhúin mé; dhúineas dhúin tú; dhúinis dhúin sé, sí dhúineamar; dhúin muid dhúin sibh; dhúineabhair dhúin siad; dhúineadar a dhúin /
ar dhúin* 		dúineadh
past habitual dhúininn / ndúininn‡‡ dhúinteá / ndúinteᇇ dhúineadh sé, sí / ndúineadh sé, s퇇 dhúinimis; dhúineadh muid / ndúinimis‡‡; ndúineadh muid‡‡ dhúineadh sibh / ndúineadh sibh‡‡ dhúinidís; dhúineadh siad / ndúinidís‡‡; ndúineadh siad‡‡ a dhúineadh /
a ndúineadh* 		dhúintí / ndúint퇇
future dúinfidh mé;
dúinfead 		dúinfidh tú;
dúinfir† 		dúinfidh sé, sí dúinfimid;
dúinfidh muid 		dúinfidh sibh dúinfidh siad;
dúinfid† 		a dhúinfidh; a dhúinfeas /
a ndúinfidh* 		dúinfear
conditional dhúinfinn / ndúinfinn‡‡ dhúinfeá / ndúinfeᇇ dhúinfeadh sé, sí / ndúinfeadh sé, s퇇 dhúinfimis; dhúinfeadh muid / ndúinfimis‡‡; ndúinfeadh muid‡‡ dhúinfeadh sibh / ndúinfeadh sibh‡‡ dhúinfidís; dhúinfeadh siad / ndúinfidís‡‡; ndúinfeadh siad‡‡ a dhúinfeadh /
a ndúinfeadh* 		dhúinfí / ndúinf퇇
subjunctive
present go ndúine mé;
go ndúinead† 		go ndúine tú;
go ndúinir† 		go ndúine sé, sí go ndúinimid;
go ndúine muid 		go ndúine sibh go ndúine siad;
go ndúinid† 		— go ndúintear
past dá ndúininn dá ndúinteá dá ndúineadh sé, sí dá ndúinimis;
dá ndúineadh muid 		dá ndúineadh sibh dá ndúinidís;
dá ndúineadh siad 		— dá ndúintí
imperative
– dúinim dúin dúineadh sé, sí dúinimis dúinigí;
dúinidh† 		dúinidís — dúintear

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Mutation

Mutated forms of dúin
radical lenition eclipsis
dúin dhúin ndúin

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Old Irish

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈduːnʲ/

Noun

dúin

  1. inflection of dún:
    1. genitive singular (as o-stem)
    2. dative singular (as s-stem)

Mutation

Mutation of dúin
radical lenition nasalization
dúin dúin
pronounced with /ð-/		 ndúin

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in Old Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.