dûke
West Frisian
Etymology
From Old Frisian *dūka, from Proto-West Germanic *dūkan.
Verb
dûke
Inflection
| Strong | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | dûke | |||
| 3rd singular past | doek | |||
| past participle | dûkt | |||
| infinitive | dûke | |||
| long infinitive | dûken | |||
| gerund | dûken n | |||
| auxiliary | hawwe | |||
| indicative | present tense | past tense | ||
| 1st singular | dûk | doek | ||
| 2nd singular | dûkst | doekst | ||
| clitic form | dûksto | doeksto | ||
| 3rd singular | dûkt | doek | ||
| plural | dûke | doeken | ||
| imperative | dûk | |||
| participles | dûkend | dûkt | ||
- Variant past-tense 1st: dûkte
- Variant past-tense 2nd: dûktest
- Variant past-tense 3rd: dûkte
- Variant past-tense plural: dûkten
Derived terms
Further reading
- “dûke”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011