dărâmător
Romanian
Etymology
Noun
dărâmător m (plural dărâmători)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | dărâmător | dărâmătorul | dărâmători | dărâmătorii | |
| genitive-dative | dărâmător | dărâmătorului | dărâmători | dărâmătorilor | |
| vocative | dărâmătorule | dărâmătorilor | |||