dążenie

Polish

Etymology

From dążyć +‎ -enie.

Pronunciation

  • IPA(key): /dɔw̃ˈʐɛ.ɲɛ/, /dɔnˈʐɛ.ɲɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: dą‧że‧nie

Noun

dążenie n

  1. (uncountable) verbal noun of dążyć
  2. (countable) pursuance, pursuit, striving, aspiration
    Synonym: dążność

Declension

Declension of dążenie
singular plural
nominative dążenie dążenia
genitive dążenia dążeń
dative dążeniu dążeniom
accusative dążenie dążenia
instrumental dążeniem dążeniami
locative dążeniu dążeniach
vocative dążenie dążenia

Further reading

  • dążenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dążenie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.