dığan

• tığan (Burdur, Denizli, İzmir, Bilecik, Zonguldak, Çankırı, Ankara, Konya)

Inherited from Ottoman Turkish طغان (tığan), from Greek τηγάνι (tigáni).

dığan (definite accusative dığanı, plural dığanlar) (dialectal)

1. (Afyonkarahisar, Uşak, Isparta, Burdur, Denizli, Aydın, İzmir, Manisa, Balıkesir, Çanakkale, Kütahya, Ankara, Kırşehir, Konya, Adana, Antalya, Muğla) frying pan
2. (Aydın, Konya) a pot with a short handle to prepare milk
3. (Afyonkarahisar, Burdur, Denizli, Aydın, İzmir, Manisa, Bursa, Kütahya, Ordu, Konya) brass boiler
4. (Afyonkarahisar, Uşak, Isparta, Burdur, Denizli, Konya) cooking pot
5. (İzmir, Konya, Mersin, Antalya) a deep tray
6. (Eskişehir) a kind of pie
7. (Afyonkarahisar, Isparta, Kütahya) pan

• “dığan”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• “dığan”, in Türkiye'de halk ağzından derleme sözlüğü [Compilation Dictionary of Popular Speech in Turkey] (in Turkish), volume IV, Ankara: Türk Dil Kurumu, 1969, page 1450b
• “dığan”, in Türkiye'de halk ağzından derleme sözlüğü [Compilation Dictionary of Popular Speech in Turkey] (in Turkish), volume XII, Ankara: Türk Dil Kurumu, 1982, page 4485a