dacicus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈdaː.kɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈd̪aː.t͡ʃi.kus]
Adjective
dācicus (feminine dācica, neuter dācicum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | dācicus | dācica | dācicum | dācicī | dācicae | dācica | |
genitive | dācicī | dācicae | dācicī | dācicōrum | dācicārum | dācicōrum | |
dative | dācicō | dācicae | dācicō | dācicīs | |||
accusative | dācicum | dācicam | dācicum | dācicōs | dācicās | dācica | |
ablative | dācicō | dācicā | dācicō | dācicīs | |||
vocative | dācice | dācica | dācicum | dācicī | dācicae | dācica |
Further reading
- “dacicus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper’s Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers