daemoniacus
Latin
Etymology
Borrowed from Ancient Greek δαιμονιακός (daimoniakós); compare daemonicus (from Ancient Greek δαιμονικός (daimonikós)).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [dae̯.mɔˈni.a.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪e.moˈniː.a.kus]
Adjective
daemoniacus (feminine daemoniaca, neuter daemoniacum); first/second-declension adjective
- demonic, devilish
- Synonym: daemonicus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | daemoniacus | daemoniaca | daemoniacum | daemoniacī | daemoniacae | daemoniaca | |
| genitive | daemoniacī | daemoniacae | daemoniacī | daemoniacōrum | daemoniacārum | daemoniacōrum | |
| dative | daemoniacō | daemoniacae | daemoniacō | daemoniacīs | |||
| accusative | daemoniacum | daemoniacam | daemoniacum | daemoniacōs | daemoniacās | daemoniaca | |
| ablative | daemoniacō | daemoniacā | daemoniacō | daemoniacīs | |||
| vocative | daemoniace | daemoniaca | daemoniacum | daemoniacī | daemoniacae | daemoniaca | |
Descendants
- → Catalan: demoníac
- → Italian: demoniaco
- → Occitan: demoniac
- → Old French: demoniaque
- English: demoniac
- French: démoniaque
- Romanian: demoniac
- → Portuguese: demoníaco
- → Spanish: demoníaco
References
- “daemoniacus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "daemoniacus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- daemoniacus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.