dafenian
Old English
Alternative forms
Etymology
From dafen (“fit, suitable”) + -ian, originally the past participle of Proto-Germanic *dabaną (“to happen, be fitting”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈdɑ.fe.ni.ɑn/, [ˈdɑ.ve.ni.ɑn]
Verb
dafenian
- to be fitting, becoming or seemly, suit
Conjugation
Conjugation of dafenian (weak, class 2)
| infinitive | dafenian | dafenienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | dafeniġe | dafenode |
| second person singular | dafenast | dafenodest |
| third person singular | dafenaþ | dafenode |
| plural | dafeniaþ | dafenodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | dafeniġe | dafenode |
| plural | dafeniġen | dafenoden |
| imperative | ||
| singular | dafena | |
| plural | dafeniaþ | |
| participle | present | past |
| dafeniende | (ġe)dafenod | |
Derived terms
- ġedafenian (“to be becoming or fit, to behove”)