Irish
- daimhséar, dainnséar, dainnseur, dainseur
Etymology
From Anglo-Norman dangier, from Old French dongier, from Vulgar Latin *dominārium (“authority, power”) from Latin dominus (“lord, master”).
Pronunciation
- (Munster) IPA(key): /d̪ˠainʲˈʃeːɾˠ/
- (Connacht) IPA(key): /ˈd̪ˠan̠ʲʃeːɾˠ/
- (Ulster) IPA(key): /ˈd̪ˠan̠ʲʃaɾˠ/
Noun
dainséar m (genitive singular dainséir, nominative plural dainséir)
- danger
- Synonym: contúirt
Declension
Declension of dainséar (first declension)
|
|
Derived terms
Mutation
Mutated forms of dainséar
| radical
|
lenition
|
eclipsis
|
| dainséar
|
dhainséar
|
ndainséar
|
Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.
Further reading
- “dainséar”, in Historical Irish Corpus, 1600–1926, Royal Irish Academy
- Dinneen, Patrick S. (1904) “dainnséar”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 220
- Ó Dónaill, Niall (1977) “dainséar”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN