dalszövegeik
Hungarian
Etymology
dalszöveg + -eik (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈdɒlsøvɛɡɛjik]
- Hyphenation: dal‧szö‧ve‧ge‧ik
Noun
dalszövegeik
- third-person plural multiple-possession possessive of dalszöveg
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | — | dalszövegeik |
| accusative | — | dalszövegeiket |
| dative | — | dalszövegeiknek |
| instrumental | — | dalszövegeikkel |
| causal-final | — | dalszövegeikért |
| translative | — | dalszövegeikké |
| terminative | — | dalszövegeikig |
| essive-formal | — | dalszövegeikként |
| essive-modal | — | dalszövegeikül |
| inessive | — | dalszövegeikben |
| superessive | — | dalszövegeiken |
| adessive | — | dalszövegeiknél |
| illative | — | dalszövegeikbe |
| sublative | — | dalszövegeikre |
| allative | — | dalszövegeikhez |
| elative | — | dalszövegeikből |
| delative | — | dalszövegeikről |
| ablative | — | dalszövegeiktől |
| non-attributive possessive – singular |
— | dalszövegeiké |
| non-attributive possessive – plural |
— | dalszövegeikéi |