dambla
Romanian
Etymology
Borrowed from Ottoman Turkish طاملا (damla).
Noun
dambla f (plural damblale)
Declension
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | ||
nominative-accusative | dambla | damblaua | damblale | damblalele | |
genitive-dative | damblale | damblalei | damblale | damblalelor | |
vocative | dambla | damblalelor |