danisticus
Latin
Etymology
From danīsta (“money-lender”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [daˈniːs.tɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪aˈnis.t̪i.kus]
Adjective
danīsticus (feminine danīstica, neuter danīsticum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | danīsticus | danīstica | danīsticum | danīsticī | danīsticae | danīstica | |
| genitive | danīsticī | danīsticae | danīsticī | danīsticōrum | danīsticārum | danīsticōrum | |
| dative | danīsticō | danīsticae | danīsticō | danīsticīs | |||
| accusative | danīsticum | danīsticam | danīsticum | danīsticōs | danīsticās | danīstica | |
| ablative | danīsticō | danīsticā | danīsticō | danīsticīs | |||
| vocative | danīstice | danīstica | danīsticum | danīsticī | danīsticae | danīstica | |
References
- danisticus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- danisticus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016
- Langenscheidt Pocket Latin Dictionary. Berlin: Langenschedit, 1966.