dauðr

Old Norse

Etymology 1

From Proto-Germanic *daudaz (dead), whence also Gothic 𐌳𐌰𐌿𐌸𐍃 (dauþs), Old English dēad and Old High German tōt.

Adjective

dauðr

  1. dead
Declension
Strong declension of dauðr
singular masculine feminine neuter
nominative dauðr dauð dautt
accusative dauðan dauða dautt
dative dauðum dauðri dauðu
genitive dauðs dauðrar dauðs
plural masculine feminine neuter
nominative dauðir dauðar dauð
accusative dauða dauðar dauð
dative dauðum dauðum dauðum
genitive dauðra dauðra dauðra
Weak declension of dauðr
singular masculine feminine neuter
nominative dauði dauða dauða
accusative dauða dauðu dauða
dative dauða dauðu dauða
genitive dauða dauðu dauða
plural masculine feminine neuter
nominative dauðu dauðu dauðu
accusative dauðu dauðu dauðu
dative dauðum dauðum dauðum
genitive dauðu dauðu dauðu
Descendants
  • Icelandic: dauður
  • Faroese: deyður
  • Middle Norwegian: daudher, dauder
  • Old Swedish: dø̄þer
  • Old Danish: dø̄th
    • Danish: død
      • Norwegian Bokmål: død
        • Norwegian Nynorsk: død

Etymology 2

From Proto-Germanic *dauþuz (death).

Noun

dauðr m

  1. (archaic) death
    Synonym: dauði
Declension
Declension of dauðr (strong u-stem)
masculine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative dauðr dauðrinn dauðir dauðirnir
accusative dauð dauðinn dauðu dauðuna
dative dauði dauðinum dauðum dauðunum
genitive dauðar dauðarins dauða dauðanna
Descendants