deagian
Old English
Etymology
By surface analysis, dēag (“dye”) + -ian (infinitive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): /ˈdæ͜ɑː.ɡi.ɑn/, [ˈdæ͜ɑː.ɣi.ɑn]
Verb
dēagian
- to dye
Conjugation
Conjugation of dēagian (weak, class 2)
| infinitive | dēagian | dēagienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | dēagiġe | dēagode |
| second person singular | dēagast | dēagodest |
| third person singular | dēagaþ | dēagode |
| plural | dēagiaþ | dēagodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | dēagiġe | dēagode |
| plural | dēagiġen | dēagoden |
| imperative | ||
| singular | dēaga | |
| plural | dēagiaþ | |
| participle | present | past |
| dēagiende | (ġe)dēagod | |
Descendants
- English: dye